Klasyczna teoria prawdopodobieństwa ma szerokie zastosowanie w analizie niezawodności, jednak trudno jest się nią posługiwać, kiedy brak jest wystarczających i odpowiednich danych na temat systemu. Obecnie, proponuje się alternatywne podejścia, takie jak teoria możliwości czy teoria zbiorów rozmytych, za pomocą których można analizować niepewność epistemiczną oraz nieostrość w odniesieniu do aspektów niezawodności złożonych i dużych systemów. Model przedstawiony w niniejszym artykule oparto na teorii możliwości oraz na założeniu wielostanowości. Podkratę wklęsłą opisano na relacji kongruencji, odnoszącej się do całej kraty funkcji struktury. Ustalono relacje pomiędzy klasami równoważności na relacji kongruencji a zbiorem wszystkich funkcji struktury. Ponadto posługując się pojęciem podkraty wypukłej można wyprowadzać istotne kresy niezawodności. Wyniki zilustrowano przykładem numerycznym.