Celem niniejszej pracy było stworzenie, na podstawie dostępnej literatury na temat alokacji niezawodności, metodologii ustalania priorytetów zadań utrzymania ruchu dla części składowych systemu. Zaproponowaną metodykę zastosowano w odniesieniu do dwóch spychaczy dużej mocy, wykorzystując przy tym rzeczywiste zbiory danych zebrane przez operatorów Kopalni Węgla Kamiennego Tuncbilek w Turcji. Ranking zadań utrzymania ruchu elementów tych maszyn utworzono poprzez adaptację operacyjnych czynników ryzyka do algorytmu adaptacyjnego alokacji niezawodności. W ocenie czynników ryzyka uwzględniono bezpośrednie i pośrednie skutki finansowe awarii części składowych, przy czym niezawodność części składowych oceniano szczegółowo stosując ocenę odgórną w celu określenia czynników występowaniu ryzyka. Niniejsze opracowanie jest pierwszą próbą ustalenia priorytetów obsługi serwisowej części składowych w sektorze górniczym, gdzie niezawodność maszyn ma ogromne znaczenie dla produkcji. Ponadto, we wcześniejszych badaniach, alokację niezawodności na ogół stosowano jako narzędzie wykrywania słabości w zakresie projektowania i tworzenia systemów. W przedstawionej pracy, natomiast, alokację niezawodności wykorzystuje się do chwilowego pomiaru konieczności obsługi elementów systemu w trakcie jego pracy.