Technologia odporna na błędy przyczyniła się do dużej poprawy niezawodności systemów łączności bezprzewodowej pociągziemia (TWCS). Jednakże wysoka niezawodność tych systemów pociąga za sobą brak wystarczających danych o uszkodzeniach oraz niepewność epistemologiczną, której zwiększenie stworzyło liczne wyzwania w zakresie diagnostyki systemów. W niniejszej pracy zaproponowano nowatorską metodę diagnozowania TWCS, która odpowiada na owe wyzwania wykorzystując analizę niezawodności, teorię zbiorów rozmytych oraz metody wieloatrybutowego podejmowania decyzji MADM. W szczególności, zaproponowana metoda wykorzystuje dynamiczne drzewa błędów do modelowania dynamicznych stanów niezdatności oraz pozwala na oszacowanie częstości występowania uszkodzeń dla zdarzeń podstawowych z wykorzystaniem teorii zbiorów rozmytych oraz oceny eksperckiej, rozwiązując w ten sposób problem niepewności epistemologicznej. Ponadto, metoda ta umożliwia obliczenie niektórych parametrów ilościowych na podstawie informacji pochodzących z analizy niezawodności, z zastosowaniem techniki algebraicznej oraz sieci bayesowskich, co pozwala na obejście ograniczeń tradycyjnie stosowanych metod. W artykule przeprowadzono szczegółową analizę czynnika ważności diagnostycznej, wskaźnika czułości oraz wartości informacji heurystycznej w celu określenia optymalnej kolejności działań diagnostycznych dla TWCS z zastosowaniem poprawionej wersji TOPSIS Proponowana metoda w pełni wykorzystuje zalety metody drzewa błędów do modelowania, teorii zbiorów rozmytych – do rozwiązywania problemu niepewności oraz MADM – do wyznaczania najlepszej metody wyszukiwania niezdatności, co jest szczególnie przydatne w przypadku diagnozowania niezdatności systemów złożonych.

Złożoność nowoczesnych struktur systemowych oraz mechanizmów uszkodzeń powoduje trudności w lokalizacji uszkodzeń systemu. Systemy złożone charakteryzują się cechami, takimi jak dynamika uszkodzeń, różnorodność rozkładów oraz niepewność epistemiczna, które czynią wyzwania dotyczące diagnostyki uszkodzeń znacznie trudniejszymi. W niniejszym artykule przedstawiono metodę diagnozowania uszkodzeń systemów złożonych, w której intensywność uszkodzeń poszczególnych składników wyraża się za pomocą liczb przedziałowych. W szczególności, podejście to wykorzystuje dynamiczne drzewo błędów (DFT) do modelowania dynamicznych zachowań związanych z uszkodzeniami oraz rozwiązuje problem niepewności epistemicznej przy użyciu teorii Dempstera-Shafera (DS) oraz liczb przedziałowych. W celu obliczenia parametrów niezawodności, zaproponowano rozwiązanie polegające na odwzorowaniu DFT w dynamiczną sieć dowodową (DEN). Dodatkowo, w sposób kompleksowy wykorzystano czynnik ważności diagnostycznej (DIF), miarę ważności Birnbauma (BIM) oraz wartości informacji heurystycznej (HIV), aby przy użyciu udoskonalonego algorytmu VIKOR uzyskać najlepszy system wyszukiwania błędów. Skuteczność omawianej metody zilustrowano na podstawie przykładu.

W artykule przedstawiono metodę fuzji informacji służącą do diagnozowania błędów systemu w oparciu o analizę dynamicznego drzewa błędów (DFT) oraz dynamiczną sieć dowodową (DEN). W proponowanej metodzie, pierwszym krokiem jest wykorzystanie DFT do opisania dynamicznych charakterystyk błędów oraz ocena intensywności uszkodzeń komponentów przy użyciu liczb przedziałowych, która rozwiązuje problem niepewności epistemicznej. Krok drugi stanowi jakościowa analiza DFT, która polega na wygenerowaniu funkcji charakterystycznej za pomocą tradycyjnego binarnego diagramu decyzyjnego typu "zero-suppressed" (w którym zostały wyeliminowane wszystkie węzły, których krawędź „1” prowadzi do liścia „0”), oraz analiza ilościowa polegająca na obliczeniu pewnych miar ważności poprzez odwzorowanie DFT w DEN. W kroku trzecim, otrzymane wyniki niezawodnościowe aktualizuje się zgodnie z danymi z czujników a następnie wykorzystuje do stworzenia nowego algorytmu diagnostycznego do optymalizacji diagnostyki systemu. Powstaje diagnostyczne drzewo decyzyjne (DDT), które stanowi dla pracowników utrzymania ruchu wytyczną w procesie odzyskiwania systemu. Działanie proponowanej metody oceniano poprzez zastosowanie jej do diagnostyki systemu łączności radiowej pociąg–ziemia. Wyniki analizy symulacyjnej wskazują na możliwość praktycznego wykorzystania i skuteczność omawianej metodologii.